Z tożsamością młodych europejskich muzułmanek są kłopoty. Choć urodzone i wychowane w Europie, nierzadko czują się obco w kraju zamieszkania — ze względu na kolor skóry, tradycję czy też wychowanie. Jednak wcale nie lepiej czują się na wakacjach w kraju rodziców, gdzie mimo noszenia tradycyjnego stroju rozpoznawane są jako inne, z powodu akcentu lub tego nieuchwytnego „czegoś” w sposobie zachowania, a nawet poruszania się. Często więc dzieje się tak, że kobiety muzułmańskie, które w swoich krajach nigdy nie nosiły zasłony, po powrocie do Europy zakładają chustę na głowę. Inne kobiety noszenie zasłony uzasadniają tym, że wyraża ona ich skromność i sygnalizuje, że ich ciała nie są na sprzedaż, co chroni je przed nagabywaniem przez mężczyzn w przesyconym seksem świecie zachodnim, czy nawet przed gwałtem.

Hidżab według nich przydaje kobietom majestatu i dostojeństwa, sprawia, że oceniane są na podstawie zalet swego charakteru czy osobowości, a nie wyłącznie ciała. Pomaga także w pracy, gdyż nie pozwala na żadną erotyczną atmosferę, sygnalizuje za to przynależność religijną i przywiązanie do tradycyjnych wartości. W dodatku hidżab daje kobiecie wolność, swobodę poruszania się, gdyż podejrzliwi, zatroskani o honor rodziny rodzice łatwiej pozwolą na wyjście z domu dziewczynie z zasłoną niż bez niej. Do tego pozwala zaoszczędzić na ubraniach – nie trzeba gonić za modą. Znamienne jest jednak to, że coraz częściej to same młode muzułmanki bronią swego prawa do noszenia chusty i zabierają głos publicznie w sprawach ich dotyczących.